Roman Yazmayı Denemek 104

Yorgunluk

    Hikaye istediğim hızda ilerlemiyor. Günlerim yoğun bir şekilde geçiyor ve bu beni fazlaca yoruyor. Bir de bu tarz şeyleri olabildiğince az çevreme yansıtmaya çalışırım. Gelsin sonra iç sıkıntılar... Ayrıca yorgunluk sadece tek sebep de değil, işe alışmaya çalışıyorum, sevdiğim insanlara ayırdığım vakti dengelemeye çalışıyorum(neyseki azlar) ve bu ara sürekli hasta oluyorum. Geçen sabah yataktan kalkamadım, bugün ağrılardan can çekişiyorum. Bir de hayatımda ilk defa sayıkladım sanırım. Çünkü kendi sesime uyandım, ilginç bir deneyimdi. 

    Hikayemden memnunmuyum, değilim. Bunu ilk düşünmeye başladığım zaman seneler öncesiydi, 7 kitaplık bir seri olacak, ama aslında hepsi kendi başına kitaplar olacak. Ayrıca bunun bir seri olduğu okuyanların keşfedeceği bir şey olacaktı. Tekrar eden fotoğraf, tekrar eden cümleler ve başka süprizler. 7. kitaba gelindiğinde ise artık her şey birleşiyor. Kötü noktaya geliyorum. Twin Peaks aslında bunu yapmış, tam olarak yapmasa da bir noktada yapıyor. Laura'nın tekrar eden fotoğrafı, "Fire walk with me," repliği... Tabii Twin Peaks bir seri ve bunlar derinlikli düşünülmüş şeyler değiller. Örneğin benim hikayelerimdeki fotoğraf aslında her hikaye için ayrı bir anlam taşıyor. O karakterin yaşadığı şeyler, üzüntüleri, hayal kırıklıkları, mutluluğu, tüm bunlar o fotoğrafta ne gördüğünü değiştiriyor. Kimisinde o fotoğraf dünyanın en büyük acısını barındırıyor, kimisinde ise içini ısıtan bir alevi barındırıyor. David Lynch hiç kusura bakma, bu daha iyi bir fikir.

David Lynch donutunu gömüyor.

    Yazdıklarımı kimseye okutmamaya ve anlatmamaya çalışıyorum -yakınımdaki bir-iki insan hariç, gerçi onlara da birkaç şey anlattım sadece- diğer türlü anlattığımda yazma hevesim kaçıyor. Anlattığım zaman kağıda dökmem gereken şey uçmuş-kaçmış gibi hissediyorum. Bazen kağıda dökmeye üşeniyorum ve yine kaçıyor. Sonra günlerce hatırlamaya çalışıyorum aklıma gelen o muazzam fikri ve o fikir tabii ki gelmiyor. Sonra da kendimi avutuyorum çok önemli olsa hatırlardım diye. Eskiden gece uyuyamazdım, yataktan kalkıp hemen Word'e dökerdim. Bu arada öğrenciliğim sonlandığı için Office uygulamalarına erişimim de gitti. Canım çok sıkkın o konuda. Konuya geri dönersem, okuyacak insanlara orijinal şeyler gösterme fikri hala heyecanlandırıyor beni. Bir deneyim yaşatma fikri özellikle. Kitabın son cümlesi okunduğunda bir pencereden baktırmak istiyorum, gördüğüm bir manzarayı göstermek istiyorum, tüm meselem bu.

Amélie

    Yorganımın altında çay içmeye kaçıyorum.